PEDAGOGIA MIŁOSIERDZIA

     Ze wszystkich krajów ludzie przybywali do Egiptu, by kupować zboże od Józefa, gdyż głód po całej ziemi się wzmagał. Kiedy synowie Izraela przybyli wraz z innymi, którzy tam również się udawali, aby kupić zboża bo głód był w Kanaanie, Józef sprawował władzę w kraju i on to sprzedawał zboże wszystkim mieszkańcom tego kraju.
Czytaj dalej

MIŁOŚĆ NIE PAMIĘTA ZŁEGO…

                Jezus powiedział do swoich uczniów: „Słyszeliście, że powiedziano: «Będziesz miłował swego bliźniego», a nieprzyjaciela swego będziesz nienawidził. A Ja wam powiadam: Miłujcie waszych nieprzyjaciół i módlcie się za tych, którzy was prześladują; tak będziecie synami Ojca waszego, który jest w niebie; ponieważ On sprawia, że słońce Jego wschodzi nad złymi i nad dobrymi, i On zsyła deszcz na sprawiedliwych i niesprawiedliwych.

Jeśli bowiem miłujecie tych, którzy was miłują, cóż za nagrodę mieć będziecie? Czyż i celnicy tego nie czynią? I jeśli pozdrawiacie tylko swych braci, cóż szczególnego czynicie? Czyż i poganie tego nie czynią? Bądźcie więc wy doskonali, jak doskonały jest Ojciec wasz niebieski”.

Mt 5, 43-48

„Miłujcie waszych nieprzyjaciół i módlcie się za tych, którzy was prześladują…” – tak samo, jak miłujecie waszych przyjaciół i modlicie się za tych, którzy wam dobrze czynią…

„Bądźcie doskonali, jak doskonały jest Ojciec wasz niebieski… On sprawia, że słońce Jego wschodzi nad złymi i nad dobrymi, i On zsyła deszcz na sprawiedliwych i niesprawiedliwych…”

Przerasta mnie Tajemnica Miłości Boga. On, kochając, nie dzieli ludzi na przyjaciół i wrogów. Ta Miłość zawsze spotyka się z wolnością człowieka i nieskończenie szanuje tę wolność, nawet gdy przejawia się ona w świadomym wyborze zła.

Miłość Boża jest niezmienna, nieskończenie otwarta na człowieka. Jeśli człowiek w wolności przyjmie tę Miłość, doświadcza nieba już tu, na ziemi.

s. Maria SBO

16 czerwca 2015r.

O BOŻA OPATRZNOŚCI, POWIERZAM SIĘ TOBIE BEZ RESZTY…

            „Nie troszczcie się zbytnio o swoje życie, o to, co macie jeść i pić; ani o swoje ciało, czym się macie przyodziać. Czyż życie nie znaczy więcej niż pokarm, a ciało więcej niż odzienie? Przypatrzcie się ptakom w powietrzu: nie sieją ani żną i nie zbierają do spichrzów, a Ojciec wasz niebieski je żywi. Czyż wy nie jesteście ważniejsi niż one? Kto z was przy całej swej trosce może choćby jedną chwilę dołożyć do wieku swego życia?

                A o odzienie czemu się zbytnio troszczycie? Przypatrzcie się liliom na polu, jak rosną: nie pracują ani przędą. A powiadam wam: nawet Salomon w całym swoim przepychu nie był tak ubrany jak jedna z nich. Jeśli więc ziele na polu, które dziś jest, a jutro do pieca będzie wrzucone, Bóg tak przyodziewa, to czyż nie o wiele pewniej was, małej wiary?

                Nie troszczcie się więc zbytnio i nie mówcie: co będziemy jeść? co będziemy pić? czym będziemy się przyodziewać? Bo o to wszystko poganie zabiegają. Przecież Ojciec wasz niebieski wie, że tego wszystkiego potrzebujecie. Starajcie się naprzód o Królestwo Boga i o Jego sprawiedliwość, a to wszystko będzie wam dodane.”

                                                                                                                                                             (Mt 6, 25-33)

 

Ufność i zawierzenie –  to dwie postawy ducha, nierozerwalnie ze sobą złączone, które wyrażają żywą wiarę w Bożą Opatrzność.

Zawierzenie stawia nas w obliczu wieczności, jest bezwarunkowe i nieodwołalne. Osoba, która czyni ten akt, sytuuje się w całkowitej zależności wobec Boga. Akt ten ma charakter absolutny: powierzam się na zawsze, cokolwiek przyjdzie w wydarzeniach życia. Powierzam Bogu wszystko, co stanowi o moim istnieniu. W ten sposób wchodzę na drogę ufności, która objawia się w „teraz” konkretnej sytuacji. Jeśli bez zastrzeżeń oddaję się Bogu, dana mi jest łaska widzenia mojego życia Jego oczyma, w których każde wydarzenie codzienności ma swoją wartość. Ufność chroni mnie przed biernością, zaprasza do „przeżywania w pełni” mojego zawierzenia, do współtworzenia z Bogiem świętej i niepowtarzalnej historii mojego życia, w której każdy moment jest ważny i bogaty w sens.

Ufne zawierzenie Bożej Opatrzności to moc pochodząca od Ducha Świętego. Tylko On daje nam łaskę powierzenia się bez zastrzeżeń w ręce Boga Ojca, i odnalezienia w Nim pokoju serca, większego od wszelkich lęków, zrodzonych przez troski doczesnego życia.

s. Maria SBO

Modlitwa do Pięciu Ran Pana Jezusa (wg J.M.Moyë)

Panie, zmiłuj się nad nami
– prosimy Cię przez świętą Ranę Twojej prawej dłoni. Ojcze nasz… Zdrowaś Maryjo…

Panie, zmiłuj się nad nami
– prosimy Cię przez świętą Ranę Twojej lewej dłoni. Ojcze nasz… Zdrowaś Maryjo…

Panie, zmiłuj się nad nami
– prosimy Cię przez świętą Ranę Twojej prawej stopy. Ojcze nasz… Zdrowaś Maryjo…

Panie, zmiłuj się nad nami
– prosimy Cię przez świętą Ranę Twojej lewej stopy. Ojcze nasz… Zdrowaś Maryjo…

Panie, zmiłuj się nad nami
– prosimy Cię przez Ranę Twego Najświętszego Serca. Ojcze nasz… Zdrowaś Maryjo? Chwała Ojcu…

Modlitwa za Zgromadzenie i o powołania za wstawiennictwem Bł. Jana Marcina Moyё

Wszechmogący, Wieczny Boże, błagamy Cię przez wstawiennictwo Bł. Jana Marcina Moyё, spójrz z dobrocią na rodzinę Sióstr Boskiej Opatrzności. Udziel nam daru jasnego rozumienia Charyzmatu naszego Zgromadzenia oraz wiernego życia duchem Ewangelii.

Niech prostota, ubóstwo, miłość i zawierzenie Opatrzności będą szczególnymi cechami naszego świadectwa. Pomóż nam zawsze wypełniać Twoją wolę, aby nasze życie według Bożej Opatrzności pobudzało szlachetne powołania do wprowadzania innych na drogę wiary.

Prosimy Cię o to przez Twojego Syna Jezusa Chrystusa, który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, Bóg przez wszystkie wieki wieków. Amen.